Burası sarf edilen her sözün tam sarf edildiği ana ait olduğu, atılan her bakışın sadece tek anlam taşıdığı, her bir temasın ne geçmişi ne de geleceğinin bulunduğu, her öpücüğün ana ait olduğu bir dünya…

Bu dünyanın trajedisi, herkesin yalnız olması…

Bedensel ihtirası solduranlar sadece alışkanlıklar ve bellektir çünkü. Bellek yokken her gece ilk gece, her sabah ilk sabah, her öpücük ve dokunuş ilktir.